මාක් තුමන් හා ජුවාම් තුමන් නත්තල පිළි­බ­ඳව සැබැ­වින්ම නිහඬ ද? | සිළුමිණ

මාක් තුමන් හා ජුවාම් තුමන් නත්තල පිළි­බ­ඳව සැබැ­වින්ම නිහඬ ද?

ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ උත්ප­ත්තිය හා බාල කාලය පිළි­බ­ඳව තතු විස්තර කිරී­මක නොයෙ­දෙන අනිත් සුවි­ශේෂ ගත්ක­තු­ව­රයා වන්නේ ජුවාම් තුමන්ය. එහෙත් එතු­මන් ශු. මතෙව් හා ශු. ලූක් තුමන්ගේ විස්තර කථ­න­යන් අභි­බවා ක්‍රිස්තු ආග­ම­නය පිළි­බ­ඳව වඩාත් සංකීර්ණ වූද වඩාත් ගැඹුරු වූද විස්තර කිරී­ම­කට ඉදි­රි­පත් වීමට මැලි නොවේ. එය ක්‍රිස්තෝ­ත්ප­ත්තිය පිළි­බ­ඳව අත්දැ­කීම් හා සභා විශ්වා­සය එක්තැන් වීමෙන් සංස්ක­ර­ණය වූ එකී සුවි­ශේ­ෂ­ක­ව­රුන්ගේ වාර්තා විස්ත­ර­යන්ට වඩා, සම්පූර්ණ වූ විශ්වා­සයේ ප්‍රකා­ශ­න­යක් ලෙස ක්‍රිස්තු ආග­ම­නය විස්තර කිරී­මකි.

නත්තල් උත්ස­වය ලංවෙන විට එයට ආධ්‍යා­ත්මි­ක­වත් භෞති­ක­වත් සූදා­නම් වීම අප කාගේත් පුරු­ද්දකි. එන­මුදු එහි ආධ්‍යා­ත්මි­ක­ත්වය පසු­ගාමී කොට භෞති­ක­ත්වය පිළි­බ­ඳව පම­ණක් සිත යොමු කිරී­මට බහු­ත­ර­යක් යොමු­වීම නම් නොමද කණ­ගා­ටු­වට කරු­ණකි. අප ජීව­ත්වන මේ සමාජ අත්දැ­කීම් තුළ මායා­ව­න්ගෙන් පිරි සොඳුරු ලොවක් අප ඇස් පනා­පිට යොමු කොට ඇති මුත් එහි රජ­යන වාණි­ජ­මය කෙටි කාලීන ජීවි­ත­යන් තුළ කෙනෙක් සැන­හීම ලබ­න­වාද යන්න ප්‍රශ්නා­ර්ථ­යකි. සරුව පිත්තල ලෝක­යක ජීවත් වන්නට වාණිජ වෙළඳ රටාව එදාට වඩා අද අත වනන කාලය තීව්‍ර වී ඇත. දැන් දැන් ජන මාධ්‍යය අප ආධ්‍යා­ත්මික මංග­ලෝ­ත්ස­වය මුල් කොට ගෙන දෘෂ්‍ය­මා­නව හුවා දක්වන මායා­කාරී ලෝක­යට නම් නිමා­වක් නැති තරම්ය. විනෝ­ද­කාමී වාතා­ව­ර­ණය කෙටි කාල­ය­කට හුවා දක්වා දිගු කාලීන වේද­නා­ත්මක පරි­ස­ර­යක් නිර්මා­ණය කිරීම එකී මාධ්‍යය අර­භයා අර­මුණ නොවූ­වත් එයින් ඇති­වන ප්‍රති­ඵ­ලය නම් එයම බව කිව යුතුයි.

නත්තල දින­කට සීමා විය යුතු ආග­මික උත්ස­ව­යක් නොවේ. එන­මුදු කිතුනු ජන­තා­වට සර්ව කාලීන ආධ්‍යා­ත්මික හැඟී­මක් දන­වන මේ ජය මංග­ලෝ­ත්ස­වය කොයි කාගේත් ගැඹුරු ජීවිත තීර­ණ­යන් සිහි කැඳ­වන නිමි­ත්තක් බව අව­බෝධ කොට ගත යුතුයි. එය අතී­ත­යේත් එක් දින­කට සීමා නොවූ උත්ස­ව­යක් වූවා සේම අද­ටත් එය අපට සිහි කැඳ­වන්නේ ජීවිත කාලය පුරාම ජීවත් කළ යුතු මාංශෝ­ත්තා­නයේ සැබෑ ගැඹුරු පිණි­වි­ඩ­යයි. එය අතී­තයේ සිදු වූ නමුත් අදත් හෙටත් දිගින් දිග­ට­මත් කිතු­නු­වාගේ ජීවි­ත­යට අභි­යෝ­ග­යක් එල්ල කරන නොතිත් පණි­වි­ඩ­යක් ජීවිත අභ්‍ය­න්ත­රයේ රාව නංවන මහා දෝංකා­ර­යයි.

මේ පණි­වි­ඩය අවට ආධ්‍යා­ත්මික නොවන පරි­ස­රය කුමන අන්ද­ම­කින් නිර්ව­ච­නය කරන්න පෙල­ඹු­නත් කිතුනු හැඟීම් දන­වන පරි­ස­ර­ය­කට එය අනි­වා­ර්යෙන්ම වෙනස් විය යුතු බව එකී ආධ්‍යා­ත්මය හඳු­නන කවුරු කවු­රුත් තේරුම් ගත යුතු වේ. නත්තල් ගස, නත්තල් සීයා, නත්තල් ගව­ලෙන ආදී පණි­විඩ සංකේ­ත­යන් කුඩා දරු­වන් තුළ ද ඇති කර­වන ගැඹුරු සූදා­නම් වීම පසු­ක­ලක ඔවුන්ගේ ජීවිත පවුල් බැඳීම තුළ ඔප් නංවන බව සැබෑ­වකි. නමුත් කණ­ගා­ටු­වට කරුණ වී ඇත්තේ මේ සංකේත පවා විවි­ධා­කා­ර­යෙන් ඔද්ද­ල්වන තත්ව­යට පත්වී එහි ගැඹුරු හැඟීම් නිස්සාර බවට පත් කර­න්නට වාණිජ ලෝකය ප්‍රබල වී ඇති බව දකින විටයි.

කිතුනු අධ්‍යා­ත්මය

මේ සියල්ල මේ ආකා­ර­යෙන් සමාජ පද්ධ­තීන් හරහා විවි­ධා­කා­ර­යෙන් හමා යන්නට මූලික වූ කරු­ණුත් පිටු දැකිය යුතු නොවේ. මන්ද යත් ආග­මික තල­යෙන් බැහැ­රව පවා ජාතික උත්ස­ව­යක් සේ සම­ර­න්නට අද මේ දේශය තුළ ආග­මික භේද­ය­කින් තොරව කවු­රුත් එකට එක්කාසු වන නිසායි. ජාතික තලයේ එවන් ප්‍රති­රා­ව­යක් හමා යද්දී පොදුවේ කාටත් සතුටු වන්නට ඒ සැන­සීම ලබා­දෙන අතරේ කිතුනු ආධ්‍යා­ත්මි­ක­ත්වය වෙසෙ­සින්ම හැරිය යුත්තේ ශුද්ධවූ ලිය­විල්ල වෙත­ට­මය. ශුද්ධවූ ලිය­විල්ල අව­බෝ­ධ­කර ගනු ලබන තැනැත්තා සැබ­වින්ම මේ මහි­මා­න්විත මංග­ල්‍යය වස­රින් වස­රට ගැඹුරු පද­න­මක් කරා ගෙන යන්නට ඉම­හත් ශක්ති­යක් ලබා ගනු බව නොර­හ­සකි.

නත්තල් සිද්ධීන් පිළි­බඳ විස්තර වාර්තා අප වෙත ගෙන එන සුවි­ශේ­ෂ­ක­ව­රුන් දෙදෙ­නෙකි. ඒ ශු. මතෙව් තුමා හා ශු. ලූක් තුමා ය. මේ විස්තර කථ­න­යන්හි පසු­බිම ඉතා සංකී­ර්ණය. ඒ පිළි­බඳ විග්‍ර­හ­යක යෙදීම මේ මොහොතේ අපගේ පර­මා­ර්ථය නොවේ. කෙසේ වෙතත් ඒ විස්තර කතා­න්ද­ර­යන් තුළින් අපට පැහැ­දිලි කරනු ලබන සත්‍ය­තාව වනුයේ ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ මිනිස් බව ගනි­මින් මෙලො­වට වැඩි­යාය යන්නයි.

උන් වහ­න්සේගේ උත්ප­ත්තිය පිළි­බඳ මරි­යා­වන්ගේ මතක සට­හන් හා ජීව­මාන සභා සම්ප්‍ර­දාය තුළ සොයා ගත හැකි වූ මතක සට­හන් තම තමන්ගේ සුවි­ශේ­ෂ­යන් හි පණි­විඩ රටා­වට අනුව ඉදි­රි­පත් කිරී­මට මේ සුවි­ශේ­ෂ­ක­ව­රුන් දෙදෙනා උත්සාහ කළහ. ඒ උත්සා­හ­යන්ගේ ප්‍රති­ඵ­ලය මේ ක්‍රිස්තෝ­ත්පත්ති විස්තර කථ­න­යන් වේ. එහෙත් මෙය පිළි­බ­ඳව ශු. මාක් තුමන් හා ශු. ජුවාම් තුමන් දක්වන නිහැ­ඬි­යාව වටහා ගන්නට බොහෝ දෙනෙ­කුට අප­හසු වී ඇත. මතෙව් හා ලූක් සුවි­ශේ­ෂ­යන් තුළ පරි­ච්ඡේද ගණ­නා­ව­කින් මේ සිද්ධීන් විස්තර වෙද්දී මාක් හා ජුවාම් තුමන්ගේ සුවි­ශේ­ෂ­වල ඒ පිළි­බ­ඳව වච­න­ය­කුදු සඳ­හන් නොවීම ඇත්තෙන්ම ප්‍රහේ­ලි­කා­වෙකි. එයින් ක්‍රිස්තෝ­ත්ප­ත්තිය පිළි­බඳ සිද්ධීන් තුළ සඳ­හන් කළ හැකි විශේෂ වැද­ගත් කම­කින් යුත් කිසි­වක් නැතැයි ඔවුන් සිතූ බවට ඉඟි­යක්ද?. නැත­හොත් ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ මිනිස් බව ගැනීම එතු­මන්ගේ දිව්‍ය­ත්ව­යට මදි­ක­මක් ලෙස සල­කනු ලැබී­මෙන් ඒ පිළි­බ­ඳව ගොළු­වත රකි­න්නට මේ සුවි­ශේ­ෂක වරු සිතුවා විය හැකිද? නත්තල පිළි­බ­ඳව මාක් තුමන් හා ජුවාම් තුමන් නිහඬ වන්නේ ඇයි.

ශුද්ධවූ මාක් සුවි­ශේ­ෂය හා නත්තල

ශුද්ධවූ මාක් තුමන්ගේ සුවි­ශේ­ෂය තුළ ක්‍රිස්තුන් වහ­න්සේගේ උත්ප­ත්තිය පිළි­බ­ඳව කිසිදු සට­හ­නක් දකින්න නොලැබේ. මේ තත්ව­යට හේතු වන්නේ කුමන කරු­ණක් දැයි සොය­න්නට, එම සුවි­ශේ­ෂය ලියන ලද්දේ කුමන පර­මා­ර්ථ­යක් මුදුන් පත් කර­ගැ­නී­ම­ට­දැයි අප විසින් විග්‍රහ කර බැලිය යුතුයි.

සැබ­වින්ම මාක් තුමාගේ සුවි­ශේ­ෂය දෙස සවි­ස්ත­රව බල­න්නෙ­කුට එහි පර­මා­ර්ථය වටහා ගැනීම ඒ තරම් දුෂ්කර කරු­ණක් නොවේ. මේ සුවි­ශේ­ෂය තුළ දක්නට ලැබෙන රටාව හා ඒ ඒ පරි­ච්ඡේ­ද­යන් හසු­රුවා ඇති ආකා­රය අනුව එහි පර­මා­ර්ථය වී ඇත්තේ ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ දෙවි­යන් වහ­න්සේගේ පුත්‍ර­යා­ණන්ය යන්න ඔප්පු කිරීම බව මනාව පැහැ­දිලි වේ. මේ සුවි­ශේ­ෂයේ පළමු වග­න්තිය කිය­වී­මෙන්ම මේ තත්වය පැහැ­දි­ලිව අව­බෝධ වේ. “දේව පුත්‍ර ජේසුස් ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ පිළි­බඳ සුබ අස්නේ ආර­ම්භය මෙයය.” (මාක් 1 /1) ඒ වදන තුළ සට­හන් වන දත්තය ස්වාමින් වහ­න්සේගේ ජීවි­තය හා මර­ණය තුළින් මනාව පැහැ­දි­ලිවේ.

ඒ පිළි­බ­ඳව ස්ථීර පිළි­ගැ­නී­මක යෙදෙන, කුරු­සය පාමුල සිටි ශතා­ධි­ප­ති­යාගේ වද­නින් සුවි­ශේ­ෂය කිය­ව­න්නාට පැහැ­දිලි කෙරේ. (මාක් 15/39) පළ­මුව සට­හන් කරන ලද සත්‍ය­තා­වය (1/1) කුරු­සිය පාමුළ කරන ලද විශ්වා­සය ප්‍රකා­ශ­නය හා බැඳෙන අතර ඒ පිළි­බඳ සුවි­ශේ­ෂය මැදදී පල­වන තවත් ප්‍රකා­ශ­න­ය­කින් මුළු සුවි­ශේ­ෂය පුරාම දිව­යන ප්‍රධාන තේමාව මෙය බව ඔප්පු වේ.

ඒ ශුද්ධවූ පේදුරු තුමාගේ විශ්වාස ප්‍රකා­ශ­න­යයි. “ඔබ ක්‍රිස්තු­ව­ර­යා­ණෝය” (8/29) සුවි­ශේ­ෂ­ව­ර­යාගේ හැඳි­න්වීමේ ප්‍රකා­ශ­න­යත් (1/1) පේදුරු තුමාගේ විශ්වා­සය ප්‍රකාශ කිරී­මත් (8/29) අතර දිවෙන පරි­ච්ඡේ­ද­යන් තුළ උන්ව­හන්සේ කවු­දැයි අපැ­හැ­දි­ලිව පෙන්නුම් කිරී­මක් කරන අතර (1/27, 2/12, 3/21, 4/41, 5/52, 6/51, 7/37) ඒ පිළි­බඳ සත්‍ය­තා­වය හෙළි නොකි­රී­මට උන්ව­හන්සේ උත්සාහ කළ අයුරු ද සඳ­හන් වේ. (1/34, 1/43, 3/12, 5/43, 7/36) පේදුරු තුමාගේ විශ්වා­සයේ ප්‍රකා­ශ­න­යත් ශතා­ධි­ප­ති­ව­ර­යාගේ විශ්වා­සයේ ප්‍රකා­ශ­න­යත් (15/39) අතර දිවෙන පරි­ච්ඡේද තුළ ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ තමන් වහ­න්සේගේ විශේෂ මෙහෙය පිළි­බ­ඳව ප්‍රසිද්ධ ලෙස පැහැ­දිලි කර දීමට කිසි­සේත් මැලි නොවූහ. (8/27, 10/52) ක්‍රම­යෙන් තමන් වහන්සේ පිළි­බ­ඳව වඩාත් ගැඹු­රුව අපෝ­ස්තු­ළු­ව­රුන්ට පැහැ­දිලි කර දෙන ස්වාමින් වහන්සේ තම දේව­ත්වය සනාථ වන මර­ණය හා උත්ථා­නය පිළි­බ­ඳව පෙර නිමිති පල කිරී­මට ද මැලි නොවූ බව සුවි­ශේ­ෂ­ක­ව­රයා සඳ­හන් කරයි. තමන් වහන්සේ පිළි­බඳ හෙළි­ද­රව්ව සම්පූර්ණ වන්නේ කුරු­සිය පාමුල සිටි රෝම ශතා­ධි­ප­තියා කළ විශ්වා­සයේ ප්‍රකා­ශ­න­යෙන්ය.

මාක් තුමාගේ මුළු සුවි­ශේ­ෂ­යම පරි­ශී­ල­නය කිරී­මේදී මෙම සත්‍ය­තා­වය එනම් ක්‍රිස්තු­න්ව­හන්සේ දේව පුත්‍ර­යා­ණෝය යන්න සනාථ කිරීම බොහෝ දුරට බලපා ඇති බව පෙනේ. ඒ අනුව මෙම සුවි­ශේ­ෂයේ කතු­ව­රයා තම අව­ධා­නය යොමු කරන්නේ ක්‍රිස්තුන් වහ­න්සේගේ ප්‍රසිද්ධ ජීවි­ත­යට සම්බ­න්ධව බල­ප­ව­ත්වන සිද්ධීන් වෙතය. උන්ව­න්සේගේ උත්ප­ත්තිය හා බාල කාලය පිළි­බ­ඳව විස්තර ඉදි­රි­පත් කිරීම අත්‍ය­වශ්‍ය නොවන බව කතු­ව­රයා සිතුවා විය හැකියි. ඇරත් ඒ සම්බ­න්ධව සම්ප්‍ර­දායේ බල­ප­ව­ත්වන තතු ඔහු සතුව නොති­බුනා විය හැකියි. කෙසේ වෙතත් මාක් තුමාගේ සුවි­ශේ­ෂය තුළ ක්‍රිස්තෝ­ත්ප­ත්තිය කතා පිළි­බ­ඳව කිසිදු සට­හ­නක් නොක­රයි.

ඔවුන් වහ­න්සේගේ ප්‍රසිද්ධ ජීවි­තය තුළ තමන් දේව පුත්‍ර­යා­ණන් ලෙස ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ ක්‍රම­යෙන් හෙළි­ද­රව් කළ ආකා­රය විස්තර කිරීමේ මූලික පර­මා­ර්ථ­යට උන්ව­හ­න්සේගේ උත්ප­ත්තිය හා බාල­කා­ලය පිළි­බ­ඳව විම­ර්ශ­න­යක යෙදීම අත්‍ය­වශ්‍ය නොවන බව මේ සුවි­ශේ­ෂක වරයා සිතුවා විය හැකි බව මනාව පැහැ­දිලි කරයි.

ශුද්ධවූ ජුවාම් සුවි­ශේ­ෂය හා නත්තල

ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ උත්ප­ත්තිය හා බාල කාලය පිළි­බ­ඳව තතු විස්තර කිරී­මක නොයෙ­දෙන අනිත් සුවි­ශේෂ ගත්ක­තු­ව­රයා වන්නේ ජුවාම් තුමන්ය. එහෙත් එතු­මන් ශු. මතෙව් හා ශු. ලූක් තුමන්ගේ විස්තර කථ­න­යන් අභි­බවා ක්‍රිස්තු ආග­ම­නය පිළි­බ­ඳව වඩාත් සංකීර්ණ වූද වඩාත් ගැඹුරු වූද විස්තර කිරී­ම­කට ඉදි­රි­පත් වීමට මැලි නොවේ. එය ක්‍රිස්තෝ­ත්ප­ත්තිය පිළි­බ­ඳව අත්දැ­කීම් හා සභා විශ්වා­සය එක්තැන් වීමෙන් සංස්ක­ර­ණය වූ එකී සුවි­ශේ­ෂ­ක­ව­රුන්ගේ වාර්තා විස්ත­ර­යන්ට වඩා, සම්පූර්ණ වූ විශ්වා­සයේ ප්‍රකා­ශ­න­යක් ලෙස ක්‍රිස්තු ආග­ම­නය විස්තර කිරී­මකි. මේ විස්තර කථ­නය අපට හමු­වන්නේ ජුවාම් (1/11-18) යන වගන්ති අත­රය.

මේ වගන්ති කිහි­පය තුළ ජුවාම් තුමා තමන්ගේ බල­පෑම ලද කිතුනු සභා ඒක­ක­යන් තුළ භාවිත වූ පැරණි කාව්‍ය­යක් සංස්ක­ර­ණය කර තම සුවි­ශේ­ෂයේ පෙර­ව­දන ලෙස අපට ඉදි­රි­පත් කර ඇත. ඒ තුළ ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ වත්මන් උපත පිළි­බ­ඳව පම­ණක් නොව ඔවුන් වහ­න්සේගේ සදා­කා­ලික පැවැත්ම හා ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ මාංශ­ග­ත­වීම පිළි­බ­ඳ­වද මනුෂ්‍යා විසින් කරනු ලබන පිළි­ගැ­නීම හා ප්‍රති­ක්ෂේප කිරීම පිළි­බ­ඳව ද ගැඹුරු භාව­නා­වක් ඉදි­රි­පත් කරයි.

මේ කාව්‍යය සංස්ක­ර­ණ­යේදී විශේෂ කොට ජුදා ආග­මික රටා­වෙන්ද ග්‍රීක දර්ශන ශ්‍රාස්ත්‍ර­යෙන් ද ආභා­සය ලැබූ එතු­මන් ඇතැම් දාර්ශ­නික වැරදි මක අභි­බවා ක්‍රිස්තුන් වහ­න්සේගේ පැවැත්ම මෙලො­වට වැඩීම හා උන්ව­හන්සේ මිනි­සත් බව ගැනීම තුළින් ලොව ගැල­වීම පිළි­බ­ඳව දෙවි­යන් වහ­න්සේගේ සැලැස්ම ගැන භාව­නා­වක යෙදේ.

මේ කාව්‍යය තුළ විශේෂ ලෙස ක්‍රිස්තු ආග­ම­නය පිළි­බ­ඳව පව­සන වග­න්ති­යක් වේ. (ජුවාම් 1/14) ඒ පිළි­බඳ විග්‍ර­හ­යක යෙදී­මෙන් ජුවාම් තුමන්ගේ ක්‍රිස්තෝ­ත්පත්ති දර්ශ­නය මනාව වටහා ගැනී­මට අපට හැකි­වනු ඇත. “තවද වච­නය මාංශ ගත විය. අප සමඟ පදිංචි වී (කූඩා­රම් ගත) විය. අපි එතු­මන්ගේ මහි­මය දුටිමු. මහි­මය, පියා­ණන්ගේ ඒක­ජ­නිත පුත­ණු­වන් ලෙස උරුම වන වර­ප්‍ර­සා­ද­යෙන් හා සත්‍ය­යෙන් පිරි වචන” යනු­වෙන් ජුවාම් තුමා විස්තර කරන්නේ චිරාත් කාල­යක් තුළ ගැළ­වීමේ ඉති­හා­සය මෙහෙය වූ දෙවි­පි­යා­ණන්ගේ වච­නය හෝ ස්වයං එළි­ද­රව්ව නැත­හොත් මිනිස් සංහ­ති­යට දැඩි ලෙස තමන් වහන්සේ ප්‍රේම­ක­රන බව ප්‍රකාශ කරන කැමැ­ත්තයි. මේ වච­නය තුළින් ඊශ්‍රා­යෙල් ජන­තා­වට තමන් වහ­න්සේගේ ප්‍රේම­නීය හද­වත වරින් වර විවෘත කළ ආකා­ර­යද එයට ජන­තාව පිළි­තුරු දුන් ආකා­රය ද ශු.බයි­බ­ලයේ පුරාණ ගිවි­සුම පුරා සඳ­හන් වේ. වරෙක ආදි­පි­තෘන් තුළින්ද, වරෙක දිවැස් ප්‍රසා­දින් තුළින් ද, වරෙක නායක පූජ­ක­ව­රුන් තුළින් ද දෙවි­යන් වහන්සේ ජන­තා­වට කතා කළ අයුරු “වච­නය” යන්න සඳ­හන් කිරී­මෙන් ජුවාම් තුමා සිහි­යට නැගීය.

පැරණි ගිවි­සුමේ දේව වච­නය පිළි­බඳ මේ ආක­ල්පය ජුවාම් තුමාගේ “වච­නය” පිළි­බඳ ආක­ල්ප­යට පද­නම් විය. ඒ අත­රම මේ වච­නයේ පරි­ස­මාප්ත පූර්ණ­ත්වය ක්‍රිස්තුන් වහ­න්සේම වන බව ජුවාම් තුමා පැහැ­දි­ලිව ප්‍රකාශ කර­න්නේය. කෙනෙ­කුගේ වච­නය තුළ යම් විදි­ය­කින් ඒ තැනැත්තා සම්පි­ණ්ඩ­නය වන බව විශ්වාස කරන පැරණි ගිවි­සුම් සම්ප්‍ර­දාය තුළින් දෙවි­යන් හා උන්ව­හ­න්සේගේ වච­නය අත­රත්, එම දේව වච­නය හා ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ අත­රත් දැඩි සබැ­ඳි­යා­වක් හෝ සමා­න­ත්ව­යක් දකි­න්නට ජුවාම් තුමන්ට හැකිවේ.

එම­ගින් ක්‍රිස්තුන් වහ­න්සේගේ පැවැත්ම හා බිහි­වීම යම් අයු­ර­කින් විශ්ව ඉති­හා­ස­යෙන් ඔබ්බට විහි­දෙන බව පෙන්නුම් කිරී­මට ජුවාම් තුමා මැලි නොවීය. “ආර­ම්භ­යේදී වච­නය විය. එය දෙවි­යන් සමඟ විය. එය දෙවි­යන් ම විය.” යන වග­න්තිය (1/1) තුළ මේ ආක­ල්පය දැකිය හැකිය. එසේ නම් ජුවාම් තුමන් හට ක්‍රිස්තුන් වහ­න්සේගේ පැවැත්ම හා බිහි­වීම පිළි­බඳ ඓති­හා­සික කාල­සී­මා­වක් හෝ ඒ පිළි­බ­ඳව වාර්තා­වක් ඉදි­රි­පත් කිරී­මට අව­ශ්‍ය­තා­ව­යක් නැත. එතු­මන්ගේ විශ්වා­සීය අත්දැ­කීම වනුයේ ක්‍රිස්තු­න්ව­හන්සේ අකා­ලීන භාව­ය­කට උරු­ම­කම් කියන බවය. (1/13) ක්‍රිස්තු­න්ව­හන්සේ, එනම් දේව වච­නය, මුළු මැවිල්ල බිහි­වී­මේ­දීද හවුල් වූ බව සඳ­හන් කිරී­මෙන් ජුවාම් තුමා මේ අද­හස තවත් දුරට ස්ථීර කරයි.

එහෙත් ජුවාම් තුමා මේ අති උසස් අකා­ලීන දේව වච­නය වන ක්‍රිස්තුන් වහන්සේ තමන් වහ­න්සේගේ මාංශ­ග­ත­වීම තුළින් මෙලො­වට ඇතු­ලුවූ බව ප්‍රකාශ කිරී­මට කිසි­සේත්ම මැලි නොවේ. ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ අති උසස් දේව ස්වභා­වය හා මේ මාංශ­ග­ත­වී­මේදී ආරූඪ කර­ගත් මිනිස් ස්වභා­වය අතර පර­ත­රය පුළුල් කර දැක්වී­මෙන් පවු­කාර දිළිඳු මිනිස් ස්වභා­වය වෙත දක්වන ලද දෙවි­පි­යා­ණන් වහ­න්සේගේ ඉම­හත් ප්‍රේමය වඩාත් සාර්ථක ලෙස පිළි­බිඹු කිරී­මට ජුවාම් තුමාට හැකි වී ඇත.

එහෙත් “මාංශය” යනු­වෙන් ජුවාම් තුමා හඳු­න්වන්නේ පව්කාර දුර්වල මිනිස් ස්වභා­ව­යම පම­ණක් නොව මුළු මැවි­ල්ලම බව මේ කාව්‍යයේ ඇති විශ්ව ආක­ල්ප­යෙන් පැහැ­දිලි වේ. දේව වච­නය ක්‍රිස්තු­න්ව­හන්සේ තුළින් මිනිස් ඉති­හා­ස­යට ස්ථීර වශ­යෙන්ම ඇතුළු වූ බව මෙහි ප්‍රකාශ කෙරේ. ඒ ඇතුල් වීම පිළි­බඳ අන් සුවි­ශේ­ෂ­ව­රුන් විසින් ඉදි­රි­පත් කරන ලද කාලීන වූ විස්තර වාර්තා ආදිය අභි­බවා ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ විශ්ව ගැල­වුම් මෙහෙය ඉස්මතු කර දැක්වී­මට ජුවාම් තුමා මැලි නොවේ.

එය ක්‍රිස්තෝ­ත්ප­ත්තියේ වෘතා­න්තය ඓති­හා­සි­ක­ත්ව­යෙන් හීන කර­වීමේ ප්‍රය­ත්න­යක් ලෙස හැඳි­න්විය නොහැක. ඇත්ත වශ­යෙන්ම ජුවාම් තුමාගේ ආක­ල්පය අනුව ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ ගැල­වු­ම්කාර මෙහෙය එක් කාල­ය­කට එක් ජන­තා­ව­කට හෝ එක් දේශ­ය­කට සීමා වූවක් නොවේ. ක්‍රිස්තු­න්ව­හන්සේ මාංශ­ග­ත­වන්නේ පාප­යෙන් කිළිටි වූ මුළු විශ්ව­යම නැවත වරක් මිනිස් ස්වභා­වය තුළින් දේව­ත්ව­යට ඔස­වා­ලීමේ පර­මා­ර්ථය ඇති­වය. මෙය විශ්වයේ දෙවනි මැවී­මයි. ඇත්ත වහ­යෙන්ම ජුවාම් තුමා භාවිතා කරන “මවන ලදී” (එගෙ­නෙටෝ) යන ග්‍රීක වච­නය ග්‍රීක බයි­බ­ලයේ උත්පත්ති කථාවේ පළමු පරි­ච්ඡේ­දය තුළ ලෝකය මැවිම පිළි­බඳ භාවිත වන්නකි.

ඒ අත­රම “ආර­ම්භ­යේදී ” යන වච­නය ද මැවිල්ල විස්තර කරන ග්‍රීක් උත්පත්ති පොතේ පළමු පරි­ච්ඡේ­දයේ සට­හන් වන පළමු වච­නය වේ. ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ උත්ප­ත්තිය තුළින් මිනිස් ඉති­හා­සය තුළට ස්ථීර වශ­යෙන් ඇතුළු වන දෙවි­යන් වහන්සේ එම­ගින් මිනිස් වර්ග­යාත් මුළු මැවි­ල්ලත් නැවත වරක් ස්ථාපිත කරන - නැවත වරක් අලුත් කරන බවට ජුවාම් තුමා ඉඟි කරයි.

නත්තලේ සැබෑ අරුත සුවි­ශේ­ෂ­යට අනුව තේරුම් ගැන්වී­මට මේ සුවි­ශේෂ කතු­ව­රුන් ඉදි­රි­පත් කරන විග්‍ර­හ­යන් මෙනෙහි කිරීම වැද­ගත් වේ. එම­ගින් කිතු­නු­වන් විශ්වාස කරන ක්‍රිස්තු­න්ව­හ­න්සේගේ දෙවන පැමි­ණීම පිලි­බ­ඳව ද සෑම නත්ත­ල­කින්ම විග්‍රහ කර බැලී­මට අවශ්‍ය පරි­ස­ර­යක් නිබ­ඳව සකස් කර­ගත හැකිය.

වාණි­ජ­ත්ව­යෙන් ඔද්ද­ල්වන මාන­සි­ක­ත්ව­යක් නොව, එයින් ඔබ්බට යන උපතේ මංග­ල්‍යය ආධ්‍යා­ත්මික සැම­රී­මට කිතු­නු­වන් යම් පරි­ස­ර­යක් නිර්මා­ණය කර­ගන්නේ නම් ජාතික තලයේ අභි­මා­න­වත් අඬ­හැ­ර­යක් බවට පත්වී ඇති මේ ජාතික මහෝ­ත්ස­ව­යට ජීවි­ත­යෙන්ම අර්ථ­වත්ව සාක්ෂි දැරී­මට මනා පරි­ච­යක් ලැබෙනු ඇත. එය ම නව උප­තක ආර­ම්භ­යක් නොවේද? තවත් නත්ත­ල­කට පිවි­සී­මක් නොවේද?

Comments