ශ්‍රී ලංකාවේ හත්වන විධායක ජනාධිපතිවරණ සටන වෙනුවෙන් වේදිකා මත කඳු ගසමින් තිබෙන පොරොන්දු සහන මලු දෙස බලමින් ද ඉන් පිටත සමාජය තුළ උද්ගත වන නොයෙක් කැලඹීම් අවධාරණය කරමින්ද පොදු ජනතාව සිරුවෙන් සිටින මොහොතක ඉන් බාහිර යමක් කතා කිරීම එතරම් ඵලදායී නොවිය හැකිය. එහෙත් ඒ සටන් මැද්දේ මෙරටේ සමාජ දේශපාලන ක්ෂේත්‍රවලට අලුතින් එක්වන සංවාද පිළිබඳව ද ජනතා අවධානය යොමු කළ යුතුය. ඒ සංවාද අතර ප්‍රබල මාතෘකා දෙක තුනක් ම තිබේ. පළමුවැන්න පාස්කු ප්‍රහාරය විමර්ශනය කිරීම සඳහා පත්කරන ලද පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභා කමිටු වාර්තාව නිකුත් වී තිබීම ය. දෙවැන්න දූෂණ හා වංචා පිළිබඳ ජනාධිපති විමර්ශන කොමිසම හමුවේ අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා විසින් දෙන ලද සාක්ෂියයි. තෙවැන්න සිය ජනාධිපති ධුර කාලය නිමවා විශ්‍රාම යන වත්මන් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට නීත්‍යානුකූලව හිමිවිය යුතු වරප්‍රසාදයක් වන නිල නිවස අරභයා සිදු කෙරෙන පදනම් විරහිත විවේචනයයි.
මීට අමතරව උතුරේ අන්තවාදීන් විසින් ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයන්ගේ අවධානය පිණිස ඉදිරිපත් කර තිබෙන යෝජනාවලිය පිළිබඳව වෙඬරුවේ උපාලි අස්ගිරි පාර්ශ්වයේ අනුනාහිමියන් විසින් නිකුත් කරන ලද නිවේදනයද කතාබහට ලක්ව තිබේ.
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන යනු මෙරටේ ජනතාව විසින් අතිශය ප්‍රබල ජාතික අපේක්ෂාවක් වූ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම වෙනුවෙන් ජනවරමක් ලද රාජ්‍ය නායකයා ය. එහෙත් 2015 ජනවාරි 08 වැනිදා ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජ දේශපාලන ක්ෂේත්‍රවලින් ඉල්ලා සිටින ලද පූර්ණ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාවලිය අපේක්ෂා කළ පරිදි සිදු නොවූ බවද රහසක් නොවේ. කුමක් වුවත් යළි අපට ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වීමට සිදුව ඇත්තේ ඒ ක්‍රියාදාමය මෙහෙයවූ අයගේ වරදින් බව නම් කිව හැකිය.
මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයා ඒ සඳහා දැක්වූ උනන්දුව හා මැදිහත් කිරීම් නොවන්නට මේ තිබෙන 19 වැනි සංශෝධනයවත් සිදු කරගත නොහැකි වනු නිසැකය. බොහෝ විට බලයට පත්වන හැම ආණ්ඩුවක් ම මහජන අභිලාෂයන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට වඩා ස්වකීය දේශපාලන අරමුණු හා න්‍යාය පත්‍ර ක්‍රියාත්මක කිරීමේ මනදොළකින් පෙළෙන බව ද අපි දනිමු. ඉහත සඳහන් කළ පරිදිම කෝටි 400කට වඩා වැය කරමින් යළිත් ජනාධිපතිවරයකු තෝරා ගැනීමට අපට සිදුව තිබේ. ඒ පිළිබඳ ව ඊට වඩා කරුණු දැක්වීමට මෙහිදී ඉඩක් නැත.
කෙසේ හෝ ලබන නොවැම්බර් 16 වැනිදා සිය ජනාධිපතිධුරයෙන් සමුගෙන යන මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයාට විශ්‍රාමික ජනාධිපතිවරයකුට නිත්‍යානුකූලව හිමි විය යුතු වරප්‍රසාද ලබාගැනීම වරදක් ලෙස කිසිවකුට කිව හැකිද? විධායක ජනාධිපති පුටුවෙන් බැස යන මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයාට ඇතැම් ඇන්ජීඕ කවටයන් හා දේශපාලන විදූෂකයන් විසින් එල්ලකරනු ලබන පදනම් විරහිත චෝදනාවක් වන්නේ ඔවුන්ට හිමිවන නිල නිවස ලබා ගැනීම වරදක් බවය. ‘සරල ජනපතිට කොළඹින් නිවසක් ’ යන හිසින් ඒ පිළිබඳව කළ ද්වේෂසහගත විවේචනයක් ද විය. එහෙත් එබන්දක් සිදුවී තිබේද? මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයාට කොළඹින් ඉහළම වටිනාකමක් සහිත අති සුඛෝපභෝගී මැදුරු සංකීර්ණයක් සින්නක්කරව ලබා දී තිබේද? නැත. එසේ නම් සිදුව ඇත්තේ කුමක්ද? මෙරටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව විශ්‍රාම යන ජනාධිපතිවරයකුට හිමි විය යුතු වරප්‍රසාද පැහැදිලිව දක්වා තිබේ. එසේම විශ්‍රාම ලබා යන ජනාධිපතිවරයකුගේ බිරියට ද යම් යම් වරප්‍රසාද හිමි වේ. ජනාධිපතිවරයකුගේ විශ්‍රාම වැටුප, කාර්ය මණ්ඩලය නිල නිවස, වාහන, ආරක්ෂාව ඇතුළු සියලු වියහියදම් පිළිබඳව ද ඉතා පැහැදිලිව දක්වා තිබේ. (මේ පිළිබඳව තහවුරු කෙරෙන අධිකරණ තීන්දුවක්ද තිබේ.) 
විශ්‍රාමික ජනාධිපතිවරයකුට මේ වරප්‍රසාද ලබාදී තිබෙන්නේ රාජ්‍ය නායකත්වය ඉසිලූ පළමු පුරවැසියා ලෙස ඔහුගේ අභිමානය සුරැකීමට ය. ජනාධිපතිවරයකු නැතහොත් රාජ්‍ය නායකයකු සිය ධුරයෙන් විශ්‍රාම ගියත් ඔහුට හෝ ඇයට රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකව උපයා ගත් කීර්තිය ආරක්ෂා කර ගැනීමට සිදුවෙයි. ජාත්‍යන්තරව මේ රටට පැමිණෙන විදේශීය අමුත්තන් පිළිගැනීමටද බොහෝවිට ඔවුන්ට සිදුවේ. ඒ හැර වෙනත් සමාජ දේශපාලන ක්‍රියාකාරකම්වල නිරතවීමට ද ඔවුන්ට සිදුවනු ඇත.
ප්‍රථම ජනාධිපතිවරයා වූ ජේ.ආර්.ජයවර්ධන මහතා සිය ධුර කාලය තුළ මෙන්ම විශ්‍රාමිකව ජීවත්වූයේ ද ඔහුට අයත් වෝඩ් පෙදෙසෙහි පිහිටි පෞද්ගලික නිවසෙහි ය. එහි යම් යම් ප්‍රතිසංස්කරණ මෙන්ම නඩත්තු කටයුතු ද රජයෙන් ඉටු විය. ඔහුගේ අනුප්‍රාප්තිකයා ලෙස පැමිණි රණසිංහ ප්‍රේමදාස මහතාගේ හදිසි වියෝවෙන් පසු ඔහුගේ බිරිය වූ හේමා ප්‍රේමදාස මහත්මියට ද ඔහුට හිමිවිය යුතු වරප්‍රසාද ලබාදී තිබේ. ඇය අදත් කොළඹ 7, ග්‍රෙගරි මාවතේ පිහිටි සී-80 දරන නිවසෙහි පදිංචිව සිටින අතර ඇයට අවශ්‍ය පහසුකම් සියල්ලම රජය ලබා දී තිබේ. ප්‍රේමදාස මහතා ඝාතනය වීම නිසා ව්‍යවස්ථානුකූලව ජනාධිපතිධුරයට පත් වූ ඩී.බී.විජේතුංග මහාතට ද විශ්‍රාම ගැනීමෙන් පසු නිල නිවසක් ලැබුණි. ඒ එවකට පැජට් පාර ලෙස හැඳින්වූ අද මහගමසේකර මාවතෙහි පිහිටි වත්මන් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල මහතා සඳහා වෙන්ව තිබෙන නිවස ය.
මෙරටේ රාජ්‍ය නායකයා වන ජනාධිපතිවරයාට හිමිවන නිල මැදුර කොටුවේ පිහිටා තිබෙන ජනාධිපති මන්දිරයයි. මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයා ඒ නිලමැදුරේ පදිංචියට නොගියේ ඒ සඳහා රජයෙන් වැය කළ යුතු ලක්ෂ ගණනක මුදල් ඉතිරි කිරීම සඳහා ය. කොටුව ජනාධිපති මැදුරේ මාසික විදුලිබිල පමණක් රුපියල් ලක්ෂ විස්ස ඉක්මවන්නකි. එයට අමතරව අනෙක් වියදම් ද එක්වූ විට ඒ මන්දිරය නඩත්තු කිරීම සඳහා මහජන මුදලින් වැය කළ යුතු මුදල තවත් ලක්ෂ කීයකින් ඉහළ යනු ඇද්ද?
මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයා රාජ්‍ය නායක ධුරයට පත්වීමෙන් පසු ටික කලක් සිටියේද ඇමතිවරයකු ලෙස තමන්ට හිමිවූ විජේරාම මාවතේ නිල නිවසෙහි ය. එහෙත් ජනාධිපති මන්දිරයට නොගොසින් වෙනත් නිවසකට යෑමට මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයාට අවශ්‍ය විය. ඒ වන විට පැජට් පාරේ (දැන් මහගමසේකර මාවත) පිහිටි හිටපු ජනාධිපතිවරයකු වූ ඩී.බී.විජේතුංග මහතාට ලබාදුන් නිවස ද හිස්ව තිබුණි. ඒ නිවස එකිනෙකට සමීපව පිහිටි ඇමති නිල නිවාස දෙකක් යාකර ඉදිකර තිබුණි. එනිසා එහි භූමි ප්‍රමාණය ද තරමක් විශාල විය. (මේ නිවසෙහිම ටික කලක් කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල ඇමතිවරයා ද වාසය කෙළේය.) කුමක් වුවත් රාජ්‍ය නායකයකුට අවශ්‍ය පහසුකම් විජේරාම නිවසෙහි නොවූ බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයා වෙනුවෙන් ඒ නිවස ප්‍රතිසංස්කරණය වූයේ ඉනික්බිති ව ය. ජනාධිපතිවරයා තමන්ට හිමි කොටුව ජනාධිපති මන්දිරයෙන් පරිබාහිරව ඒ නිවස සිය පදිංචියට තෝරා ගැනීම ආරක්ෂක අංශවලට පවා ගැටලුවක් විය. එහෙත් ඔහු ඒ තීරණය එලෙසම ක්‍රියාත්මක කළේ පැජට් පාර ලෙසින් තිබුණු මාවත ‘මහගමසේකර මාවත’ ලෙස ද නම් කරමින් ය. කෙසේ හෝ තරමක් කලබලකාරී පරිසරයක පිහිටි ඒ නිවස ජනාධිපතිවරයකුගේ නිල නිවස බවට පත් වන්නේ ඒ ආකාරයට ය.
ඉනික්බිතිව මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයා විසූ විජේරාම නිවස පවරා දෙන ලද්දේ හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ය. එහිදීත් ඒ නිවස ප්‍රතිසංස්කරණය සඳහා මිලියන 20ක පමණ මුදලක් වැය කර ඇත.
මෛත්‍රීපාල ජනාධිපතිවරයා සිය ධුරයෙන් විශ්‍රාම ගැනීමෙන් පසුවද මහගමසේකර මාවතේ ඒ නිවෙස සිය පදිංචිය සඳහා තෝරා ගැනීම මහමෙරක් සේ හුවා දක්වන ලද්දේ මේ කිසිවක් නොදැනද? විශ්‍රාම යන ජනාධිපතිවරයා ලෙස මෛත්‍රී තමන්ට හිමි වූ එම නිවස තෝරා ගැනීම වරදක් ලෙස දක්වන්නේ කෙසේද? ඒ භූමියේ වටිනාකම නිවාසයේ තිබෙන පහසුකම් සියල්ල කිසිසේත්ම මෛත්‍රී ජනාධිපතිවරයාට ලැබෙන තෑග්ගක් හෝ සින්නක්කර දෙයක් ද නොවේ. ඒවා නීත්‍යානුකූලව ලැබෙන තාවකාලික දේවල් ය; එසේම රාජ්‍ය සම්පත් ය. මේ පිළිබඳව ද්වේෂ සහගතව කරුණු දක්වන අය මෛත්‍රී කොළඹින් ගෙයක් හා ඉඩමක් අනිසි ලෙස ලබා ගෙන ඇතැයි හැඟවීමට දරන ප්‍රයත්නය ලජ්ජාසහගත ය. ජනාධිපතිවරයාට මෙන්ම ඒ ඒ ධුරයන් හොබවන කවරකුට වුවද නීත්‍යානුකූලව හිමිවන දේවල් වැරදි යැයි තර්ක කිරීම හෝ ඒවා පිළිබඳ වැරදි අදහස් පතුරුවාලීම ද ශිෂ්ට ක්‍රියාවක් නොවේ. මේ විවේචකයන් හිතන්නේ පොළොන්නරුවෙන් පැමිණි මෛත්‍රී ආපසු පොළොන්නරුවටම යායුතු බවද? කොළඹ සමාජය හෝ ඒ සාටෝපවත් ජීවන රටාව හෝ මෛත්‍රී රුචි නොකරයි. එහෙත් ඔහු සිය සමාජ මෙහෙවර අඛණ්ඩව ඉදිරියට රැගෙන යෑමේ අභිලාෂයෙන් සිටියි. නිර්ප්‍රභූ ජනතා නායකයකු කොළඹ සිටීම ඇතැම් අයගේ ඊර්ෂ්‍යාවට හේතු වන්නක් වුවත් එයට කළ හැකි දෙයක් ද නැත.
මෛත්‍රීට නිල වශයෙන් ලැබෙන මහගමසේකර මාවතේ නිවස මෙන්ම හිටපු ජනාධිපතිනිය චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග මහත්මියට ද නිදහස් චතුරස්‍රයට යාබද වටිනා භූමියක පිහිටි නිවසක් ලබා දී තිබේ. ධුරයෙන් විශ්‍රාම යන රාජ්‍ය නායකයෙක් හෝ නායිකාවක් තමන්ට නීත්‍යානුකූලව හිමිවන කිසිදු හිමිකමක් විකිණීමට හෝ කාට හෝ සින්නක්කරව ලියාදීමට නොයන බව ද අපි දනිමු. ඒ හිමිකම් අහිමි කිරීමේ බලය අවශ්‍ය නම් ව්‍යවස්ථානුකූල වෙනසකින් සිදු කළ හැකි බවද කිව යුතුය. ජනතා මුදල්වලින් විශ්‍රාමික ජනාධිපතිවරුන් හා ඔවුන්ගේ පවුල් නඩත්තු කිරීම ගැන ජවිපෙන් ප්‍රබල විවේචනයක් ද එල්ලවී ඇත.
විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය රටට හඳුන්වා දුන් ජේ.ආර්.ජයවර්ධන මහතා මේ සියලු නීතිමය හිමිකම් පිරිසිදුව 1978 ව්‍යවස්ථාව තුළ සඳහන් කර තිබේ. 1972 සම්මත කළ ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ රාජ්‍ය නායකයන් සඳහා මෙබඳු ප්‍රදානයන් දක්වා නොමැති බව ද පෙන්වා දිය යුතුය. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා අගමැති හෝ ඇමතිවරයකු තමන්ගේ තත්ත්වයට සමීප කෙනෙක් ලෙස පිළිනොගත් බව 1978 ව්‍යවස්ථාව විමර්ශනය කරන කෙනකුට වුවද පැහැදිලි වනු ඇත. මුළු රටේ ම ජනතාවගේ ඡන්දයෙන් පත්වන විධායක නායකයාට සිය විශ්‍රාම ජීවිතය ද ඒ ආකාරයෙන් ම අභිමානවත් ලෙස ගතකිරීමට අවකාශ තිබිය යුතු බව ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා ඔහුට එල්ල වූ විවේචනවලට පිළිතුරු වශයෙන් ප්‍රකාශ කර තිබේ. කුමක් වුවත් වරප්‍රසාද ලත් පන්ති සමාජයකට ලැබෙන නීතිමය හිමිකම් පවා එකී පන්තියට අයත් නොවන ජනතාවගේ නායකයන්ට හිමිවීම දේශපාලන වෛරයෙන් හා හීනමානයකින් ආතුර වූ පුද්ගලයන්ට දරාගත නොහැකි වීමද පුදුමයක් නොවේ.
දැන් අපි මෙහි ඉහත සඳහන් කළ ආන්දෝලනාත්මක පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභා වාර්තාවට එල්ල කෙරෙන විවේචන දෙස මඳක් විමසා බලමු. තවමත් ප්‍රසිද්ධියට පත්නොවූ මේ වාර්තාව පිළිබඳ ව පිළිගත නොහැකි බව විපක්ෂ නායකවරයා ද කියයි. දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා විසින් ඒ වාර්තාව ප්‍රතික්ෂේප කරන ලද්දේ ඒ ත්‍රස්ත ප්‍රහාර සම්බන්ධ ක්‍රියාකාරීන් සමඟ අනියම් සබඳතා ඒ කමිටුවේ ඇතැම් සාමාජිකයකුට තිබුණ බවද කියමින් ය. ඔහු පාර්ලිමේන්තුවේදී අවධාරණය කෙළේත් එ් වාර්තාව සාධාරණ එකක් නොවන බව ය. මේ ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරයකු වන රවුෆ් හකීම් මහතා ඉලක්ක කර ගනිමින් මාධ්‍ය ඔස්සේ කෙරෙන අනාවරණ ඔහු විසින් ප්‍රතික්ෂේප කර තිබුණත් ඒවා පිළිබඳව ජනතාව තුළ තිබෙන සැකය දුරුවී නැති බව ද කිව යුතුය.
මේ අතර මත්තල ජාත්‍යන්තර ගුවන්තොටුපළේ වී ගබඩා කිරීමේ මුග්ධ ක්‍රියාව පිළිබඳව ද විවිධ විවේචන ඇසෙයි. අගමැති රනිල් ඒ පිළිබඳ විමර්ශනය කෙරෙන ජනාධිපති කොමිසම අබියස සාක්ෂි දෙමින් කියා සිටියේ ඒ තීරණය තමන්ගේ එකක් නොවන බව ය.
කුමක් වුවත් ඒ තීන්දුව ගත් පුද්ගලයාට මත්තල යනු මෙරටේ ජනතාවගේ මුදල් බව පමණක් මතක් කළ යුතුය. ජාත්‍යන්තර ගුවන්තොටුපළවල වී ගබඩා කළ රටවල් ලෝකයේ තවත් තිබේදැයි අපි නොදනිමු. කුමක් වුවත් මේ අමන දේශපාලන ප්‍රතිචාරය රාජපක්ෂ පාලනයට සරදම් කිරීම සඳහා කරන ලද මුග්ධ ක්‍රියාවක් බව නම් නොකියාම බැරිය. ඇත්ත වශයෙන්ම ඒ අදහස් ඉදිරිපත් කළ පුද්ගලයා හෝ ඒ වෙනුවෙන් කැපවූ අය හෝ මේ සිදුවී ඇති විනාශයට දඬුවම් ලැබිය යුතු බවද සඳහන් කළ යුතුය.
