කෘතිය - මුමුණන පන්හිඳ
කර්තෘ - මධුෂ නිලුපුල් මඩපාත
මිල රුපියල් - 350 පිටු 80
විමසීම් - 0712 630 349
කර්තෘ ප්‍රකාශනයකි
මුමුණන පන්හිඳ අපේ කවි පොත් අතරට එක් වූ අලුත්ම කාව්‍ය සංග්‍රහයකි. එය රචනා කරන්නේ නවපරපුරේ කවියකු වන මධුෂ නිලුපුල් මඩපාත කවියාය. උසස් අධ්‍යාපන කටයුතු වල නියැළෙන ඔහු බාල වියේ සිටම කවියට යොමූ වු අයෙකි. නමුදු පන්තිකාමරයේ පැවැරුමකට කවියක් ලියූ ඔහු එදවස නම් කිසිසේත්ම කවි එකතුවක් කිරීමට සිත් දරා ගත්තකු නොවීය. ප්‍රේමය හැම විටම හැම හිතකම සාර්ථක වන්නේ නැත.
අද බැඳෙන අය හෙට දවසේ වෙන්වී යන්නේ ඇතැම් විට හේතූ කාරණා නොමැතිවමය. කිරිල්ලියක් කූඩුවේ දමා ඇති දැඩි කළ ද ඇය අවස්ථාවක් ලද සැණින් එයින් ඉගිළී යන්නේ කිසිවෙක්ට නොදන්වාය. නමුදු ඇය රැක බලාගත් ඔහු තැවෙන්නේ කුඩුවෙන් බැහැරව ගිය ඇයගේ ආරක්ෂාව කෙබඳු වේදැයි සිතාය. මේ කවිය පිටු පස එන අර්ථය ද එසේමය. අද එදා මෙන් නොව සමාජය විෂමය. මේ තනිමඟ සැරිමේදී ගැහැනියකට විවිධ දේට ගොදුරු වන්නට සිදුවේ. කූඩුව හැරගිය ඇය ගැන ඔහු තැවෙන්නේ එනිසාමය. ඔහුගේ සිත සොරාගත් ඇය දැන් යන්නට ගොසින්ය.
ඇගේ හැර යාම ගැන තැවෙන ඔහු ඇගේ සුබ සිද්ධිය පතන ඔහුගේ පැතුමය මේ. ‘කිරිල්ලියේ‘ නිර්මාණය ද එවන් අත්දැකීමක් මුල්කොට ගෙන ලියැවුණ කවියකි.
“ගියත් පියඹා මගෙන් දුර ඈතට
ලොවක් ඇත නුඹට දිනෙක දිනන්නට
නොසිතුවොත් පෙර යමක් කරන්නට
රාජාලියො එයි නුඹව නසන්නට...
නුඹයි මා හද මුල්ම කිරිල්ලිය
අද වනතුරුත් නුඹයි එකම ලිය
නැතත් කර ගන්න මගෙම මනාලිය
පතමි නුඹට සතුටම සුකුමාලිය...“
ගොවියාගේ එකම පැතුම කලට වැසි ලැබීමය. නමුදු යල මහ දෙකන්නයටම නිසි කලට වැස්ස නොලැබුණ විට ගොවියාට සිදුවන්නේ ඉමහත් පාඩුවකි. එය ගොවියාට පමණක් නොව වී අස්වැන්න පමණක් නොව වෙනත් වගාවෙන්ද පලදාව නැති කළ කාටත් දුක විදින්නට සිදුවේ. මේ යොවුන් කවියා ලියන්නේ ගොවියාගේ දුක ගැනය.
ගොවියා තම දුක අහසට කියන්නේ මහා දුක්ගැනවිල්ලක් ලෙසිනි. ගොවිතැනින් ජීවත් වන ගොවියෙකු කලට වැසි නැති නිසා තැවෙන දැවෙන හැටි දන්නේ ඒ දුක විඳි අයෙකුම පමණි. මඳකට හෝ ඔහුට සැනසීම ගෙනෙන්නේ තම බිරින්දෑගෙ වදනක් පමණි. “ එන්න මහ වැස්සක්“ නමින් මධුෂ පැවිල්ලට හසුවු ගොවි දුක කියන්නේ මෙලෙසිනි.
“අස්වනු නෙළන්න කාලය ඇති තව
වැහි දෙවියනි එන්නකො හනිකේ
මේ යායෙනුයි පවුලම හදන්නේ
දෙන්නෙපා නියඟය ආයේ“
සුරිය මල් පිපෙන්නේ උදෑසනටය. එනම් හිරු උදාවත් සමඟ පිපෙන සූරියකාන්තා මල හිරුත් සමඟ හිරු යන අතට බරව පිපි හිනැහෙයි.
සූරියකාන්තා මලගේ ප්‍රේමවන්තයා වන්නේ හිරුය. ඇය සැනසෙන්නේ හිරු පෑයූ විටය.
හිරුගේත් සුරියකාන්තා මලේත් ප්‍රේමය ගැන ලියන්නේ මෙසේය. මේ යට සැඟවුණ තවත් ප්‍රේම කතාවක් අතැයි කවිය කියවා අවසානයේදී අපට හැඟේ. ‘සූරිය මල‘ මාතෘකාව කොට ගෙන ලියැවුණ කවියයි මේ
සමුගත්තත් ඈ තනිකර සවසක
හමුවන වදනින් හිමිදිරියේ
සමුගත් නුඹ යළි පායන හෙට දින
හමුවෙයි ස්නේහය ඇගේ හදේ...
පමා කිමද තව ඈ වෙත එන්නට
සමා රැස් අරන් ඈ සිප ගනු මැන
අමා හැඳුම් සහසක් පිබිදෙයි අද
නිමා නොවන කවියකි ඇගෙ ප්‍රේමය...
කවියකු නම් කවිය නිරන්තරවම අධ්‍යයනය කළ යුතුය. තමන්ගේ කවිය මණක් නොව දෙස් විදෙස් කවි කිවිඳියන්ගේ නිර්මාණ රසවිදිය යුතුය. එවිටය අපේ කවි බස, පමණක් නොව කවියේ පරාසයන් වෙනස් වන්නේ. මධුෂ මඩපාත කවියා නවපරපුරේ කවියෙකි. “මුමුණන පන්හිඳ“ කාව්‍ය සංග්‍රහය කියවිමේදී අපට බොහෝ හොඳ නිර්මාණ හමුවේ. හෙට දවසේදී කවියකු ලෙස දිගු ගමනක් යන්නට නම් කවිය ගැන අධ්‍යයනය කළයුතුව ඇත.
